Wymagania siedliskowe

Nowa Zelandia. Plantacja kiwi z lotu ptaka.

Nowa Zelandia. Prowadzenie roślin w systemie pergoli oraz osłony przeciwwietrzne z drzew.

Polska. Prowadzenie roślin przy konstrukcjach w formie T.

Aktinidię ostrolistną można uprawiać niemal na terenie całego kraju gdyż dojrzałe rośliny są wytrzymałe na niskie temperatury sięgające -30°C. Amatorska uprawa w ogrodzie może być prowadzona przy pergoli, trejażu czy po prostu w ogrodzeniu z siatki. Jednak jeśli zakładamy plantację towarową teren pod sadzenie krzewów powinien spełniać kilka wymogów. Wszystkim rozważającym tą uprawę polecam materiał do pobrania, w którym zawarte są najważniejsze informacje dotyczące rośliny i samej uprawy [SGGW MiniKiwi -podstawowe informacje].

Ze względu na brak poważniejszych chorób oraz szkodników (przynajmniej w obecnym okresie) gatunek dobrze nadaje się do uprawy ekologicznej. Brak konieczności stosowania ochrony chemicznej, poza aspektem ekologicznym ma także duże znaczenie finansowe.

Największym ograniczeniem w uprawie aktinidii jest jej podatność na późnowiosenne przymrozki. Jako że gatunek ten pochodzi z klimatu kontynentalnego, bardzo wcześnie wiosną rozpoczyna wegetację. W warunkach centralnej Polski, zależnie od przebiegu pogody może mieć to miejsce nawet w kwietniu. Zatem przymrozki większe niż -1(-2)°C w końcu kwietnia i w maju mogą nawet całkowicie uszkodzić młode przyrosty co najczęściej skutkuje brakiem plonu (Kawecki i Bieniek 2008; Latocha 2008). Dlatego miejsce pod plantację powinno być w jak najmniejszym stopniu narażone na przymrozki. Nawet przy wyborze takiej lokalizacji wydaje się koniecznym wykonanie instalacji przeciwprzymrozkowej, która będzie skutecznie chronić rośliny od góry. Aktinidia ma spore wymagania glebowe i najlepiej rośnie na glebach zasobnych o dobrej strukturze i nie wyczerpanych innymi uprawami wieloletnimi (im lepszej klasy tym lepiej). Jednak podstawowym wymogiem jest dobra przepuszczalność i najlepiej lekko kwaśny odczyn (5,5-6,5 pH). Roślin nie powinno się uprawiać na glebach zbyt zwięzłych, gliniastych gdyż są bardzo wrażliwe na zalanie korzeni wodą, ani na zbyt ubogich, piaszczystych. Utrzymująca się w obrębie korzeni przez 2-3 dni woda powoduje porażenie roślin grzybami wywołującymi zgniliznę korzeniową (Phytophthora sp.). Najczęściej prowadzi to do szybkiej śmierci nawet dorosłej rośliny. Z drugiej jednak strony aktinidia wymaga dużej ilości wilgoci latem i w przypadku braku nawadniania owoce drobnieją i nie uzyskują dobrej jakości. Zatem celowe jest założenie instalacji nawadniającej krzewy (polecany jest system mikrozraszaczy zamocowanych tuż ponad gruntem).

Uprawie aktinidii sprzyja osłonięcie plantacji od silnych wiatrów. Nawet w Nowej Zelandii, pomimo wyjątkowo sprzyjającego klimatu plantacje kiwi są otaczane szpalerami z wąskich drzew (np. topoli włoskiej czy olszy sercowatej), których zadaniem jest ograniczanie siły wiatru. Silne wiatry powodują uszkodzenia rozwijających się owoców (uszkodzenia delikatnej skórki) co zdecydowania obniża ich wartość handlową. Takie szpalery drzew najlepiej jest zakładać od strony najczęściej wiejących latem wiatrów w dostatecznej odległości od krzewów aktinidii, tak by uniknąć konkurencji z ich strony o składniki pokarmowe i wodę.

Zatem najlepszym miejscem pod uprawę aktinidii jest teren możliwie osłonięty od silnych wiatrów, na którym jest małe ryzyko wystąpienia przymrozków wiosną, o w miarę zasobnej, bezwzględnie przepuszczalnej glebie o odczynie lekko kwaśnym.