Actinidia kolomikta (Maxim. et Rupr.)Maxim. – aktinidia pstrolistna. Należy do sekcji Leiocarpae.
Jeden z najbardziej mrozoodpornych gatunków aktinidii. Wytrzymuje w okresie spoczynku mrozy do –35 (–40)0C. Nazywana często ‘Super Hardy Kiwi’ czy ‘Arctic Beauty’. W Polsce przyjęła się nazwa ‘Pstre Kiwi’. Pochodzi z Mandżurii, Wysp Kurylskich, Sachalinu, Korei i Japonii. Rośnie słabiej niż poprzedni gatunek. Dorasta najczęściej do 3–4 m wysokości (maksymalnie do 12 m). Pędy są ciemnobrązowe, podobnie rdzeń, który jest blaszkowato podzielony. Liście delikatniejsze niż u poprzednich gatunków o wyjątkowo dekoracyjnym zabarwieniu latem. Początkowo (w maju) część liści wybarwia się na zielono, a część na kredowobiało, który to kolor miejscami przybiera później barwę różową. Zmiana koloru występuje jedynie na górnej stronie liści od dołu są one zielone. Intensywniej wybarwiają się liście roślin męskich i na pędach bardziej nasłonecznionych. Latem kolor stopniowo blednie aż w końcu zanika. Ogonki liściowe mają kolor zielony. Kwiaty osadzone są na cienkich szypułkach – białe do 1–1,5 cm średnicy z żółtymi pylnikami, przyjemnie, cytrynowo pachnące, pojawiają się w maju. Kwitnie najwcześniej z opisanych tu gatunków (około dwa tygodnie przed A. arguta). Owoc mały, zielony do około 2–2,5 cm długości, wyraźnie spłaszczony o gładkiej skórce. Wymaga jedynie 130 dni bez przymrozków i dojrzewa w sierpniu – wrześniu, po czym łatwo opada. Jest bardzo słodki, aromatyczny i wyróżnia się wyjątkowo dużą zawartością witaminy C (nawet do 1500 mg/100 g świeżej masy).
Jest to gatunek o ograniczonym potencjale produkcyjnym, najczęściej sadzony w ogrodach jako roślina ozdobna. Bardzo wcześnie rozpoczyna wegetację wiosną. Preferuje miejsca półcieniste, nie znosi suszy i upałów.
Na polskim rynku dostępne jest kilka odmian żeńskich, z których ‘Sientiabrskaya’ oraz ‘Vitakola’ wydają się najatrakcyjniejsze. Odmian ‘Vitakola’ posiada największe owoce, do 4-5 cm długości. Jako zapylacz dostępna jest odmiana męska ‘Adam’.
Owoce aktinidii pstrolistnej są bogatsze pod względem zawartości składników bioaktywnych jak witamina C i polifenole, ale wykazują słabsze działanie przeciwnowotworowe od A. arguta czy A. chinensis (Zuo i in. 2012). Ze względu na niższy plon oraz trudności związane ze zbiorem owoców mniej nadają się do uprawy komercyjnej. Nie mniej gatunek jest uprawiany komercyjnie na Litwie, gdzie klimat jest już zbyt surowy do uprawy A. arguta.
